Kolejne dwa Dni Otwarte Parowozowni Skierniewice za nami – tym razem ich specjalna edycja z okazji XLV Skierniewickiego Święta Kwiatów, Owoców i Warzyw oraz XXX Europejskich Dni Dziedzictwa. Przy zmiennej i kapryśnej pogodzie w ich trakcie gościliśmy 474 osoby. W ich przyjęciu bardzo pomogli wolontariusze z Obozu Wolontariackiego, który dofinansowano w ramach programu Narodowego Instytutu Dziedzictwa – Wspólnie dla dziedzictwa.

A następny raz widzimy się 1 października na obchodach naszego Jubileuszu! Jego program podamy już wkrótce.

Pierwszy wrześniowych Dni Otwartych za nami! 3.09 2022 r. wreszcie towarzyszyło mu wytęsknione słońce i ciepło – nic więc dziwnego, że liczba odwiedzających tym razem była o 1/3 większa niż w ostatnim przedpandemicznym 2019 r. – wyniosła ona 233 osoby.

Za wizytę dziękujemy i polecamy uwadze następne Dni Otwarte już w najbliższy weekend (10-11.09.2022 r.) – zapraszamy!

Tegoroczne Dni Otwarte mają wielkiego pecha do pogody. Jedynie w pierwszym dniu z nich w maju nie padało… Nie inaczej, a właściwie nawet gorzej było 6 sierpnia 2022 r., kiedy to do niemal godziny 14.00 ciągle występował opad. Mimo to znalazły się 203 osoby, dla których dżdżysta aura nie była przeszkodą by nas odwiedzić tego dnia!
W trakcie wydarzenia tradycyjnie już o zgłodniałych i spragnionych zadbała ekipa Pizzerii Atmosfera, a po nim – możliwy był powrót gratis ze Skierniewic pociągami Łódzkiej Kolei Aglomeracyjnej.

Naszym sobotnim Gościom serdecznie dziękujemy za wizytę w tak niesprzyjających warunkach pogodowych! A wszystkich chętnych następny raz zapraszamy już 3, 10 i 11 września 2022 r.!

W połowie lipca 2022 r., a więc ponad pięć miesięcy przed planowanym terminem, udało się nam zakończyć tegoroczne prace torowe realizowane dzięki wsparciu Miasta Skierniewice w kwocie 20 000 zł. Jest to znaczące osiągnięcie, ponieważ zaczęliśmy działać miesiąc później niż to tradycyjnie miało miejsce. W trakcie realizacji projektu ponadto jego koordynatorowi przytrafiła się blisko trzytygodniowa hospitalizacja skutkująca nieplanowaną przerwą. Na szczęście opóźnienie udało się ostatecznie nadrobić, a nawet przegonić – to dzięki nieocenionej współpracy z Janem Markowiczem od lat wspomagającym nasze prace torowe swoją koparko-ładowarką. W tym roku też zdecydowaliśmy się od razu zgromadzić wszystkie niezbędne materiały – zakupić tłuczeń i pozyskać nieodpłatnie od PKP Polskie Linie Kolejowe SA śruby stopowe. Zapasy podkładów betonowych zrobiliśmy już w ubiegłym roku.

W 2022 r. rewitalizacji poddaliśmy tory 7 i 8 wachlarza. Zgodnie ze sztuką wpierw odkręciliśmy w obydwu ręcznie szyny, a następnie wspomnianą powyżej maszyną usunęliśmy z koryta torów jego zawartość niekwalifikującą się do ponownego wykorzystania. Następnie został rozściełany i ustabilizowany dywanik z tłucznia kwarcytowego. Od tego momentu ze względu na zasięg pracy tylnej łyżki koparko-ładowarki konieczne stało się prowadzenie prac przy każdym z torów osobno.

Pierw ułożyliśmy na nowo na podkładach betonowych, skręciliśmy i zasypaliśmy tłuczniem tor nr 8. Następnie tej samej procedurze został poddany jego sąsiad oznaczony numerem 7. Na zakończenie działań na swoje miejsce wróciły płyty przejazdowe w obu torach, które były przemieszczone na czas prac. W przyszłym roku planujemy takie same zabiegi wobec torów prowadzących na stanowiska hali wachlarzowej oznaczone numerami 5 i 6.

Zadanie pt:
Adaptacja zabytkowej Parowozowni Skierniewice
do celów muzealnych i realizacji kulturalnych (rewitalizacja układu torowego)
zrealizowano dzięki wsparciu

WYKORZYSTANE W PRACACH ELEMENTY NAWIERZCHNI KOLEJOWEJ TRAFIŁY DO PAROWOZOWNI SKIERNIEWICE DZIĘKI DAROWIŹNIE

Niezbyt nastrajająca do wyjazdów pochmurna pogoda towarzyszyła lipcowemu Dniu Otwartemu. I choć nie padało, to liczba osób, która nas odwiedziła 2 lipca 2022 r. – 2️⃣3️⃣8️⃣ nieco odbiegała od naszych oczekiwań. Zwłaszcza, że był to pierwszy raz od trzech blisko lat, kiedy dostępne były wszystkie nasze atrakcje łącznie z wystawą urządzeń sterowania kolejowego. A dodatkowo jeszcze na wszystkich chętnych czekał symulator lokomotywy SM42 Tradycyjnie już zgłodniałych i spragnionych podejmowało stoisko Pizzerii Atmosfera! Niezmiennie był też możliwy powrót gratis ze Skierniewic pociągami Łódzkiej Kolei Aglomeracyjnej.

Wszystkim naszym Gościom serdecznie dziękujemy za wizytę! A następny raz zapraszamy już 6 sierpnia 2022 r.

Ostatnie dwa sezony nie rozpieszczały miłośników urządzeń sterowania ruchem kolejowym odwiedzających Parowozownię. Pandemiczne wymogi sanitarne ograniczające liczbę osób przebywających w zamkniętych pomieszczeniach wymusiły na nas tymczasowe zamknięcie podwojów ekspozycji. Oczywiście przez ten czas wystawa nie obrastała przysłowiowym kurzem. Wręcz przeciwnie, była to doskonała okazja do podjęcia szerzej zakrojonych prac, które normalnie kolidowałyby z ruchem zwiedzających. Jak donosiliśmy w poprzednich latach udało nam się przeprowadzić gruntowną renowację kilku nowych eksponatów oraz rozpocząć szeroko zakrojone prace remontowo-porządkowe.

Choć podówczas uważaliśmy, że poprzednie dwa lata były wyjątkowo owocne w zakresie prac konserwatorskich, ten rok odznaczał się wyjątkowym rozmachem. Wszystko to dzięki wsparciu Fundacji Orlen w ramach programu „Moje miejsce na Ziemi”. Dzięki pozyskanym środkom mogliśmy nie tylko dokończyć zaległe renowacje eksponatów, ale podjąć się nowych oraz zaadresować najbardziej palące problemy samego pomieszczenia wystawy. Realizacja programu stała się także doskonałą okazją do zaangażowania nowych wolontariuszy chcących zgłębić tajniki sterowania ruchem kolejowym, czy też, po prostu, produktywnie wykorzystać swój wolny czas.

Skoro mowa o zaległych renowacjach – w naszych poprzednich relacjach wielokrotnie przewijał się temat renowacji ponad 90-letniej nastawnicy kluczowej produkcji zakładów Fiebrandt z Bydgoszczy, pochodzącej prawdopodobnie ze stacji Chociszew. W ubiegłych latach zatrzymaliśmy się na etapie renowacji zamków i skrzyni kluczowej, gdy tymczasem najbardziej reprezentatywny element – aparat blokowy – czekał na swoją kolej. Po licznych bojach z wiekową materią urządzenia udało nam się przywrócić mu dawny blask, dokładając starań by wyeksponować niespotykane w powojennych nastawnicach mosiężne przyciski i okienka blokowe. Nastawnica doczekała się także rekonstrukcji oznakowania – odnowione tabliczki blokowe reprezentują stan nastawni wykonawczej Ch1 stacji Chociszew, gdy jeszcze istniała tam sygnalizacja kształtowa.

Drobną „zaległością” była też latarnia zwrotnicowa przeznaczona do planowanego kompletu z wyremontowanym wcześniej napędem VES. Dotychczas strasząca pustymi „oczodołami” doczekała się wreszcie nowego oszklenia.

Od dawna mieliśmy świadomość, że nasze najbardziej widoczne eksponaty nie wyglądają zbyt zachęcająco. Szczególnie mały aparat blokowy współpracujący z nastawnicą suwakową straszył zaraz na wejściu godnym ubolewania stanem malatury. Pierwotne, skromne plany odnowienia wyłącznie pokryw aparatu rozszerzyliśmy do kompleksowej renowacji wymagającej „wybebeszenia” urządzenia i pieczołowitego oczyszczenia i odmalowania wszystkich elementów skrzyni aparatu. Był to też doskonały pretekst do rozszerzenia naszego warsztatu o nowe narzędzia malarskie i opanowania niełatwej sztuki malowania natryskowego. Prace zostały zakończone w przedostatnim tygodniu czerwca, gdy, po rekonstrukcji połączeń elektrycznych, aparat został ponownie wpięty do naszego wystawowego obwodu blokady liniowej.

Estetyzacja wystawy objęła także nasz największy eksponat – nastawnicę mechaniczną scentralizowaną. W tym wypadku jednak skala przedsięwzięcia powstrzymała nas przed rozebraniem nastawnicy na części pierwsze. Zamiast tego postanowiliśmy podzielić prace na etapy, które umożliwiałyby renowację poszczególnych podzespołów, bez konieczności wyłączania nastawnicy „z ruchu”. Na pierwszy rzut poszły więc największe i najbardziej widoczne elementy – pokrywy 20-okienkowego aparatu blokowego. Praca nad kilkoma eksponatami jednocześnie ma tą zaletę, że wszystkie elementy można pomalować w trakcie jednej sesji malarskiej, wymagało to jednak tymczasowego przeniesienia prac do hali warsztatowej. Nie tylko prace malarskie zostały zgrupowane – hurtowo potraktowaliśmy także tabliczki z oznaczeniami, dzięki czemu nastawnica scentralizowana doczekała się wreszcie porządnego zestawu tabliczek dla dźwigni.

Wystawa to jednak nie tylko eksponaty, ale przede wszystkim samo pomieszczenie wystawy. Wiele elementów dawnego magazynu zaadaptowanego na wystawę wymagało natychmiastowej interwencji. Częścią zajęliśmy się jeszcze w zeszłym roku jak wymianą instalacji elektrycznej czy wygrodzeniem zionących wilgocią schodów do piwnicy. Temat mikroklimatu wystawy stał się jednak szczególnie dokuczliwy ze względu na coraz gorszy stan okien. Z pewnymi obawami przystąpiliśmy więc do ich naprawy. Widmo rozsypującej się lub wypaczonej stolarki zostało jednak szybko rozwiane – poza kilkoma łatwymi do naprawy pęknięciami, wszystkie elementy okien były w relatywnie dobrym stanie. Nie wykluczyło to jednak wielotygodniowego maratonu szpachlowania, impregnacji i malowania uwieńczonego opanowaniem „starożytnej” metody kitowania szyb.

Przeprowadzone renowacje zajęłyby nam znacznie więcej czasu gdyby nie systematycznie uzupełniane wyposażenie warsztatowe wystawy. Na przełomie kwietnia i maja dotarły do nas najważniejsze i najbardziej wyczekiwane elementy przyszłej „pracowni konserwatorskiej” – stół warsztatowy oraz wiertarka stołowa. Oznaczało to koniec pracy na rozchwierutanych ławkach lub „okupowania” stołu wystawowego. Dodatkowo, jesteśmy teraz w stanie przeprowadzić większość drobnych prac ślusarskich bez czasochłonnych i kłopotliwych wędrówek do głównego warsztatu Parowozowni.

Prace na wystawie uchwyciliśmy nie tylko na zdjęciach ale i w formie krótkich filmów pokazujących w skondensowanej formie niektóre etapy naszej działalności:

Choć czas trwania tegorocznego programu „Moje miejsce na Ziemi” dobiega końca, zgromadzone narzędzia i materiały pozwolą nam kontynuować kolejne zaplanowane na ten rok prace. Przed nami budowa mobilnej podstawy do prezentacji napędu zwrotnicowego, kolejne etapy renowacji nastawnicy scentralizowanej oraz nowa porcja prac szklarsko-stolarskich przy pozostałych oknach. Mimo, że cześć prac będzie trwała także w trakcie sezonu turystycznego, serdecznie zapraszamy do odwiedzenia wystawy po raz pierwszy po dwusezonowej przerwie, w trakcie najbliższych dni otwartych 2 lipca.

Projekt dofinansowano ze środków Fundacji Orlen