Przed nadejściem mrozów obiekty parowozowni przygotowano do zimy. Osuszono i ocieplono żurawie wodne, przygotowano opał.

W pierwszych dniach grudnia zakoźczono oczyczanie miejsca po dawnym złomowisku – załadowano i wywieziono ostatni kontener pełen śmieci i ziemi.

Korzystając z pogody umożliwiającej pracę, w listopadzie zakończono prace przy bramach na torach trakcyjnych nr 57 i 59. Bramy zaopatrzono w zamki. Przed nadejściem chłodów udało się zabezpieczyć stalowe elementy farbami antykorozyjnymi. Malowanie właściwym kolorem odłożyliśmy do wiosny.

Prasowe echa otwartej na świeżo wyremontowanym skierniewickim dworcu wystawy prac niepełnosprawnych dzieci – podopiecznych Stowarzyszenia „Karawane Projekte”. Zaskakujące niekiedy swą niekonwencjonalnością dzieła powstały podczas odbywającego się w maju pleneru plastycznego na terenie naszej Parowozowni. Przeczytaj:

Zapraszamy także do obejrzenia wystawy osobiście – można do niej dotrzeć kierując się w lewo po wejściu do hali dworca.

W dniu 30 października 2003 roku odbyło się w Warszawie, w salach Konsulatu Brytyjskiego oraz Muzeum Kolejnictwa seminarium pod nazwą „Dziedzictwo polskich kolei i polskiego przemysłu – nowe wyzwanie dla turystyki”. Spotkanie zorganizowała, powstała w 1999 roku w Anglii organizacja „New Europe Rail Heritage Trust” zajmująca się propagowaniem ochrony oraz wykorzystania zabytków kolejnictwa państw „nowej Europy”. Na seminarium zaprezentowano dorobek angielskich grup zajmujących się ochroną zabytków – w tym w szczególności sposoby i uwarunkowania rewitalizacji zamykanych linii kolejowych. Okazuje się, że nasi wyspiarscy koledzy spotykali się na przestrzeni lat praktycznie z podobnymi problemami co i my. Podobnie też jak my – zaciskali zęby – i z determinacją realizowali swoje projekty. Pokazano szereg przykładów – w tym także odbudowy od zera całkowicie rozebranych już zabytkowych odcinków kolei. Oprócz brytyjskich, organizatorzy przewidzieli także prezentacje doświadczeń polskich – a wśród nich zagadnień z jakimi spotkało się m.in. PSMK. W wystąpieniu PSMK – postaraliśmy się podać informację najbardziej ogólną, w skrócie przedstawiającą historię działań kolei na rzecz turystyki a także działań w zakresie ochrony zabytków. W kilku słowach omówiliśmy uwarunkowania krajowych organizacji hobbystycznych. Ze względu na ograniczenie przez organizatora czasu wystąpienia, materiału nie udało się przedstawić w całości. Zgodnie więc z obietnicą, daną na spotkaniu – referat, opracowany przez Pawła Mierosławskiego publikujemy na stronie PSMK.

Październik przeszedł pod znakiem prac gospodarczych. Cały czas trwały prace przy budowie bram wjazdowych dla torów 57 i 59. Wykonano juz jeden komplet skrzydeł. Naprawiono przy okazji jedną z dotychczasowych bram, prowadzących do zasieku węglowego. W dalszym ciągu poziomowano teren pod betonowe podłogi w hali głównej, układano podkład z gruzu. Korzystając z dość ciepłych jeszcze nocy, wylano betonem część podłogi pomiędzy kanałem 1 i 2 – tak, aby można było wygodnie wejść do stojącego tutaj „Wittfelda”. Koniec miesiąca upłynął nam na grabieniu i uprzątaniu liści, na potęge spadających z drzew Parowozowni.

Podtrzymując wieloletnie swoje zainteresowanie skansenem PKP w Jaworzynie, PSMK zaproponowało koncepcję dalszego utrzymania skansenu. Koncepcję przedstawiono wybranym podmiotom grupy PKP oraz władzom samorządowym Jaworzyny Śląskiej. W dniu 3 września odbyło się w Jaworzynie spotkanie, zorganizowane przez Burmistrza Jaworzyny. W spotkaniu udział wzięli przedstawiciele zaproszonych przez Miasto instytucji i organizacji. Podczas spotkania, wobec tego, że przesłana w początku lipca propozycja PSMK nie spotkała się z odzewem ze strony władz Miasta (jak również nie było o niej informacji w wygłoszonym przez Burmistrza referacie wprowadzającym), nasi przedstawiciele nakreślili zebranym koncepcję Stowarzyszenia. Ustosunkowaliśmy się także do propozycji, popieranej przez władze Miasta. Koncepcję tę opracowało będące jeszcze w organizacji Muzeum Przemysłu i Rzemiosła Śląskiego, które ubiega się o przejęcie obiektów i eksponatów „via” Miasto. Zakłada ona przekształcenie obecnego skansenu kolejowego w placówkę o charakterze ogólnotechnicznym. Jaworzyńska parowozownia miałaby stać się zbiorem eksponatów z gałęzi dolnośląskiego przemysłu, w którym byłby pozostawiony dział kolejowy. Z zaniepokojeniem wysłuchaliśmy tezy jednego z autorów opracowania o tym, że „pewnych elementów kolejowych jest zbyt dużo”. Przedstawiciele PSMK podkreślili, że koncepcja wzbogacenia kolejowego skansenu o elementy lub ekspozycje z innych dziedzin techniki jest niewątpliwie korzystna przy zachowaniu – wszak w parowozowni – dominującej roli przez zabytki kolejnictwa. Nie można – zdaniem naszych przedstawicieli – dopuścić do likwidacji obecnego – kolejowego klimatu jaworzyńskiej „szopy”. Zasygnalizowaliśmy ponadto zebranym zauważone przez nas fakty wyglądające na sukcesywne prace likwidacyjne.

Dla zwiększenia bezpieczeństwa zbiorów we wrześniu przystąpiliśmy do budowy dwu bram wjazdowych do zasieków Parowozowni. Bramy umieszczone zostaną na torze 57 i 59 w obrysie ścian zasieków od strony starego przejazdu. Bramy pozwolą na odgrodzenie tej części terenu „szopy” od sporego ruchu osób postronnych korzystających z nieczynnego przejazdu drogowego przy nastawni Sk B. Budowa bram jest pracochłonna, bowiem dążąc do zminimalizowania kosztów, musimy pozyskiwać materiał (kątowniki, słupy) z rozebranej jeszcze przez służby PKP części pomostów roboczych w hali wachlarzowej. Rozebrane pomosty nie były przewidziane przez nas do ponownego montażu – zbudowano je dla potrzeb wykonywanych przez dawną MD Skierniewice przebudów skasowanych, nowoczesnych wagonów pasażerskich na wagony pociągów sieciowych.

Od połowy kwietnia do końca lata „walczyliśmy” z pozostałościami dawnego złomowiska. Pięć obszernych, zbudowanych z szyn i betonowych płyt zasieków jeszcze do niedawna przedstawiało sobą nieciekawy wygląd. Przez kilka weekendów resztki pracowicie przebrano odzyskując złom a nawet i przydatne jeszcze elementy, załadowano i wywieziono przy użyciu kontenerów przedsiębiorstwa oczyszczania. Do końca września oczyszczono całkowicie cztery z pięciu zasieków. Z ostatniego wybrano odpadki i pozostawiono jeszcze, będące surowcem wtórnym wióry stalowe. Ogółem załadowano i usunięto trzy pełne kontenery czyli około piętnastu ton (!) śmieci.