Zgodnie z harmonogramem trwają prace remontowe we wnętrzu najstarszej zachowanej części hali skierniewickiej parowozowni – tzw. „przybudówce łowickiej”. W trakcie prac dokonano całkowitej rozbiórki zarwanych drewnianych stropów i dachu. Jest to pierwszy etap prac mających przystosować dawne warsztaty (a jeszcze wcześniej w początkach Skierniewickiej remizy DŻWW – pierwsze stanowisko postojowe w hali wachlarzowej) do pełnienia funkcji pomieszczeń wystawowych – realizowany projekt architektoniczny zakłada, że we wnętrzu przybudówki znajdzie się wystawa urządzeń sterowania ruchem kolejowym. Prace remontowe są wykonywane dzięki dotacji celowej udzielonej przez Urząd Marszałkowski Województwa Łódzkiego.

W lipcu przystąpiliśmy do zaplanowanych na ten rok, zakrojonych na szeroką skalę robót budowlanych. Długie i żmudne przygotowania, polegające na kompletowaniu potrzebnej dokumentacji, zdobywaniu pozwoleń jak również przygotowywaniu samych wniosków zostały w tym roku wynagrodzone największymi w historii stowarzyszenia dotacjami na remonty obiektów.

Przy zaangażowaniu środków własnych PSMK uzyskanych dzięki odpisom 1% podatku PIT od naszych Sympatyków rozpoczęliśmy wymianę pokrycia dachu nad dwoma kanałami hali wachlarzowej; projekt ten uzyskał dofinansowanie w wysokości 13 500 zł z Urzędu Marszałkowskiego Województwa Łódzkiego. Dach nad kolejnymi dwoma kanałami zostanie wyremontowany dzięki dotacji z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (dofinansowanie w wysokości 30 000 zł). Równolegle trwa remont tzw. przybudówki łowickiej, w której docelowo powstanie wystawa urządzeń sterowania ruchem kolejowym. I etap zadania pod nazwą Rewitalizacja i przystosowanie do celów muzealnych Parowozowni Skierniewice. Prace ratownicze-zabezpieczające polegające na rozbiórce zawalonej konstrukcji dachowej najstarszej części hali parowozowej z lat 1862-1865 finansuje Urząd Marszałkowski Województwa Łódzkiego (wartość dotacji 42 037 zł).

Kolejne listopadowe tygodnie poprzedzające Dzień Kolejarza upłynęły „załodze” skierniewickiej Parowozowni pod znakiem pędzla, drabiny i kielni. W tym czasie przeprowadzono remont dwu pomieszczeń w budynku dyspozytora. Prace objęły dawny pokój sytuatorów, obecnie przeznaczony na pokój socjalny oraz dawne biuro dyspozytorów lokomotywowni. Biuro dyspozytorów zachowuje swą dotychczasową funkcję, z tym, że została usunięta dobudowana w ostatnich latach eksploatacji „szopy” ścianka z oknem i ladą. W ramach prac usunięto resztę dykcianej „boazerii”, zlikwidowano otwory po mocujących ją śrubach i kołkach.

Wyremontowano instalację elektryczną, założono częściowo nowe przewody oraz nowe wyłączniki i gniazda. Odtworzono miejsce na zlikwidowany przed laty piec kaflowy. Kolejny etap prac obejmujący m. in. budowę pieca i renowację podłóg odbędzie się z ustaniem chłodów.

W bieżącym roku, już w kilka dni po ustąpieniu śniegu, wznowiliśmy działania przy przeglądzie dachów naszej parowozowni. Zaniepokoiło nas, bowiem widoczne opuszczenie się kilku krokwi podtrzymujących połać dachową hali maszyn. Opuszczenie to spowodowało także przecieki, co stało się poważnym sygnałem alarmowym. Dach hali maszyn jest pod naszym szczególnym nadzorem z uwagi na jego interesującą, oryginalną, drewnianą konstrukcję o sporej rozpiętości, pochodzącą z 1942 roku. Drewniane dźwigary wymagają bezwzględnej ochrony przed zawilgoceniem.

Podczas kontroli okazało się, że kilka skrajnych krokwi, opierających się w gniazdach ściany sąsiadującego z halą budynku warsztatowego nie wytrzymało naporu zsuwającego się ze stromego dachu warsztatów śniegu. Prawdziwym powodem tego było zmurszenie krańców starych krokwi, niewątpliwie od dziesięcioleci narażonych na zacieki w tym trudnym do uszczelnienia miejscu.

Z uwagi na pilną potrzebę, natychmiast przeprowadzono naprawę awaryjną. Dach hali maszyn na dwóch odcinkach został zdjęty, stare krokwie usunięte i zastąpione nowymi, po czym odbudowano na nowo powierzchnię dachu, obróbki blacharskie i orynnowanie.

Prace remontowe były bardzo skomplikowane, z uwagi na konieczność ich przeprowadzania z zachowaniem daleko idącej ostrożności – na hali znajdują się cenne, dawne obrabiarki. Na czas prac najbardziej narażone na uszkodzenia lub zalanie maszyny zostały zabezpieczone, niemniej jednak manewrowanie rusztowaniami w zajętej urządzeniami hali było bardzo utrudnione.

Remont awaryjny zakończono w połowie kwietnia. Łącznie wykonano na nowo około 120 metrów kwadratowych pokrycia hali maszyn.

Jednym z podstawowych problemów związanych z utrzymaniem obiektów naszej parowozowni jest stan dachów. Z uwagi na to, że ich powierzchnia na wszystkich budynkach, idzie w tysiące metrów kwadratowych, przeglądy i reperacje muszą być wykonywane stopniowo, krok po kroku. W czasie mijającego lata korzystając z pracy znanej nam, zaprzyjaźnionej firmy, udało się wykonać przeglądy i konieczne reperacje dachów na dwóch budynkach. Bieżącego lata zajęliśmy się dachem budynku dyspozytora, gdzie konieczne było wykonanie szeregu szybkich prac zabezpieczających (wiatry podrywały dachówkę, a źle wykonane w przeszłości obróbki blacharskie powodowały zawilgocenie kominów i murów zewnętrznych). Usunięte zostały także przecieki rynien i odprowadzeń wody deszczowej. Dodatkowo, wobec ujawnienia przecieków w portierni, również i tam przeprowadzono naprawę pokrycia papowego. Prace trwały ponad cztery tygodnie, w lipcu i sierpniu.

Trzeba przyznać, że dach budynku dyspozytora, choć zbudowany w okresie wojny, jest wykonany bardzo solidnie. Znaczna część dachówkowego pokrycia w ogóle nie wymagała ingerencji, nie widać także aby kiedykolwiek dokonywano tam napraw. W dużej mierze jest to wynikiem zastosowania wysokiej jakości dachówki, produkowanej w firmie Sturm w Freierwaldau (obecnie Gozdnica – woj. lubuskie). O jakości materiału niech świadczy fakt konieczności uzupełnienia lub wymiany jedynie 300 sztuk dachówek, na około 15000 leżących na dachu, przy czym większość uzupełnień wynikła z działania wiatru i uszkodzenia zabezpieczenia wiatrowego na krawędziach ścian budynku. Dachówki z firmy Sturm można do tej pory znaleźć na dużej liczbie obiektów kolejowych budowanych przed i w okresie wojny. Szkoda, że w chwili obecnej gozdnickie cegielnie i dachówczarnie są opuszczone…

Wszystko wskazuje na to, że już w bardzo realnej przyszłości Parowozownia zyska jedno, dodatkowe stanowisko w hali wachlarzowej. Poprzedni gospodarz obiektu zamurował je tworząc w tym miejscu warsztat wykonujący osprzęt do prac przy elektryfikacji linii kolejowych. Dla nas ważne jest bezpieczne miejsce do przechowywania eksponatów stąd konieczność przywrócenia stanu pierwotnego. Zresztą odbudowa stanowiska nr 12 zbiega się z zaleceniem konserwatorskim z 1992 r. postulującym powrót hali wachlarzowej do stanu z końca lat sześćdziesiątych XX w.

W niedzielę, 15 października 2006 r. po długich pracach przygotowawczych (wykonanie ram i zawiasów, dopasowywanie poszycia blaszanego, gruntowanie i malowanie) wrota nowego stanowiska zostały przyspawane do zawiasów. Teraz pozostały tylko prace wykończeniowe oraz rozbicie niepotrzebnego muru, żeby na stanowisko nr 12 można było wprowadzić pojazdy oczekujące na miejsce pod dachem. W ten sposób zakończymy najważniejsze zadanie z tegorocznych prac renowacyjnych na terenie Parowozowni.

Ponieważ zadanie jest wspomagane z funduszy publicznych, to utrzymanie preliminarza wydatków i dotrzymanie harmonogramu prac jest niezwykle ważne. Zawieszenie wrót we wcześniej ustalonym terminie nie tylko otworzyło dalszy front robót, ale także potwierdziło, że zadanie zostanie wykonane na czas.