1 listopada 1873 r. kierownictwo Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej (DŻWW) uruchomiło zawodową szkołę techniczną. Wcześniej przy kolei działała już szkoła kształcąca na poziomie elementarnym. Teraz otwierano szkołę techniczną na poziomie średnim.

W kraju wysoko oceniono posunięcie Towarzystwa DŻWW – „piękny i chwalebny zamiar powzięło – zarówno jego własnym interesom posługujący, jak i też interesom całego kraju (…) bowiem Towarzystwo DŻWW (…) postanowiło przy warsztatach swych mechanicznych w Warszawie założyć swoim kosztem szkołę techniczną” – pisano w tygodniku „Kłosy”.

Przez półtora wieku szkoła przechodziła różne koleje losu. Ale niezmiennie, wypuszczała w świat dobrze przygotowanych absolwentów. A ci, zawsze szkołę dobrze wspominali i swojej „alma mater coleiensis” odwzajemniali się serdeczną więzią. W 1909 r. odbył się pierwszy zjazd wychowanków. W 150. rocznicę powołania szkoły miał miejsce zjazd jedenasty. Była zatem część oficjalna, ale także nazwanie alei parkowej „Aleją Warszawskiej Kolejówki”, był kamień pamiątkowy przed gmachem szkoły a prologiem uroczystości stała się msza św. w intencji absolwentów i nauczycieli, koncelebrowana przez jej trzech absolwentów oraz odwiedzenie grobów patronów szkoły i byłych dyrektorów, w tym dwóch nagrobków odrestaurowanych z inicjatywy i funduszy absolwentów „Kolejówki”.

Warszawskiej „Kolejówce” – obecnie Technikum nr 7 w Zespole Szkół im. inż. Stanisława Wysockiego d. „Kolejówka” – życzymy kolejnych 150 lat. Robimy to z wielką życzliwością tym bardziej, że kilku naszych członków i wolontariuszy jest albo uczniami, albo absolwentami tej szkoły.