W cieniu akcji tępienia tryfidów zasiedlających zasieki Parowozowni, toczyły się mozolne prace restauracyjne na wystawie urządzeń sterowania ruchem kolejowym. W dalszym ciągu głównym obiektem naszej działalności jest niespotykana już w normalnej eksploatacji mała nastawnica posterunku odstępowego.

Po rozprawieniu się z wnętrznościami skrzyni zawórkowej, mogliśmy zabrać się za dźwignie sygnałowe. Nadspodziewanie dużo czasu zajęło nam doprowadzenie tych elementów do stanu używalności. Rozpoczęliśmy od rozebrania dźwigni na części pierwsze, co dla niektórych wolontariuszy – przyszłych automatyków kolejowych – było cennym i ciekawym doświadczeniem. Kolejnym krokiem było dokładne oczyszczenie poszczególnych części z warstw rdzy i starej farby. Czynności tej nie ułatwiały skomplikowane kształty odlewów, które zmusiły nas do przeeksperymentowania kilku różnych technik oczyszczania, w tym piaskowania metodą chałupniczą. Przy okazji zaczęło też rozszerzać się zaplecze warsztatowe wystawy, m.in. dzięki nowej szlifierce stołowej udało nam się ograniczyć liczbę wędrówek do głównego warsztatu. Ostatecznie, po odmalowaniu dźwignie wróciły na swoje miejsce na nastawnicy.

Kolejnym podzespołem wymagającym naszej uwagi był aparat blokowy. Postanowiliśmy zaryzykować i rozebrać urządzenie niemal na części pierwsze, co pozwoliło na dokładniejsze oczyszczenie. Trud się opłacił i obecnie aparat, już po pomalowaniu przepisową zieloną farbą, oczekuje na montaż bloków, zastawek i induktora. Przed nami pozostanie „tylko” rekonstrukcja połączeń elektrycznych. Zważywszy, że zastana instalacja miała niewiele wspólnego z rzeczywistością, może okazać się to niemałym wyzwaniem, ale też niebywałą okazją dla wolontariuszy z technikum kolejowego do sprawdzenia swoich umiejętności.

Jako przerywnik w pracach nad posterunkiem odstępowym, zajęliśmy się drugim pięciokomorowym semaforem jaki znajduje się na wystawie. Sygnalizator,na którym automatycznie przełączały się różne obrazy sygnałów stosowanych na PKP, był pierwotnie pomocą naukową dla uczniów warszawskiego technikum kolejowego. Niestety gdzieś po drodze oryginalny układ sterujący wyzionął ducha i przez dłuższy czas semafor służył na wystawie wyłącznie do prezentowania zastosowania wskaźnika W31, czyli tzw. kasownika. Wreszcie znaleźliśmy odrobinę czasu na zajęcie się tym eksponatem. Rozpoczęliśmy od przeglądu elektryki i odmalowania komór. Następnie przygotowaliśmy zupełnie nowy układ sterujący – stary, oparty o wybierak telefoniczny został zastąpiony znacznie mniejszym zestawem przekaźników sterowanych mikrokontrolerem Arduino. W międzyczasie zleciliśmy też wycięcie brakujących tarcz tłowych.

Poniżej zamieszczamy filmik z pierwszego uruchomienia odnawianego sygnalizatora.

Tegoroczne prace na wystawie urządzeń sterowania ruchem kolejowym są prowadzone dzięki wsparciu z programu grantowego

Od dziewięciu lat w kweście zaduszkowej Społecznego Komitetu Opieki nad Starymi Powązkami, z inicjatywy Polskiego Stowarzyszenia Miłośników Kolei, uczestniczą członkowie tej organizacji, a także pracownicy spółek kolejowych – obowiązkowo w mundurach. Podobnie będzie w bieżącym roku (1 listopada – czwartek, 3 listopada – sobota, 4 listopada – niedziela). Nas oraz koleżanki i kolegów z WKD i PLK będzie można spotkać w okolicy grobu Stanisława Wysockiego (1805-1868), projektanta i budowniczego Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej – aleja katakumbowa, filar 6/7.
Stało się też tradycją, że – w bieżącym roku po raz jedenasty – spotykamy się na spacerze zaduszkowym. Tym razem wytyczą go odrestaurowane mogiły kolejarzy. Na trasie znajdzie się m.in. odnowiony w bieżącym roku grób Leona Miaskowskiego (1822-1892), pierwszego polskiego maszynisty kolejowego. Spotykamy się 2 listopada przy bramie św. Honoraty o godzinie 10.00.

Choć już zakończyliśmy praktycznie w Parowozowni sezon tegorocznych Dni Otwartych, to nadal odwiedzają nas grupy zorganizowane. Tak i było w niedzielę 21 października, kiedy to gościliśmy 82 pasażerów specjalnego „Pociągu do Niepodległości” współorganizowanego przez Łódzką Kolej Aglomeracyjną i Centrum Inicjatyw na Rzecz Rozwoju REGIO. Jego pasażerowie oprócz nas odwiedzili jeszcze pałac biskupi z parkiem, rynek oraz dawne koszary rosyjskie mieszczące obecnie Muzeum Historyczne i kampus Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej.

W niedzielny wieczór 14 października, zgodnie z wcześniejszymi zapowiedziami, mieszkańcy Skierniewic mogli obejrzeć historycznych wnętrzach naszej hali maszyn Rock Oratorium „Skamieniały Las. Operacja Łódzka 1914. Niepodległość” poświęcony przedmiotowej bitwie.

Zgodnie z informacją autorów spektaklu w batalii z przełomu listopada i grudnia 1914 r., nazywanej w późniejszym okresie Bitwą Łódzką, w ciągu 26 dni straciło życie 200 tysięcy żołnierzy, w tym wielu Polaków wcielonych do armii zaborców. Ginęli oni w bratobójczym wręcz starciu. Wielka danina krwi przelanej sprawiła, że pomysłodawcy wydarzenia postanowili przywrócić łączność z tamtym wydarzeniem wybierając formę rock oratorium. Ich wypowiedź nosi więc cechy i koncertu i spektaklu i … aktu modlitewnego, w którym wykonawcy wraz z widzami podejmują wspólne działania.

Spektakl, realizowany przez Fundację „Polska się upomni” we współpracy z Łódzką Specjalną Strefą Ekonomiczną S.A. i Oddziałem Instytutu Pamięci Narodowej w Łodzi, objęty został patronatem honorowym Ministra Obrony Narodowej, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, prof. Michała Seweryńskiego – Wicemarszałka Senatu RP. Premiera jego miała miejsce 15 sierpnia 2017 w Instytucie Europejskim w Łodzi. Prezentacja w Skierniewicach dofinansowana została ze środków MKiDN pochodzących z Funduszu Promocji Twórczości w ramach programu „Kultura Dostępna”.

Słowa: Krzysztof Jerzy Krawczyk, Sławomir Macias, Bogdan Loebl
Muzyka: Krzysztof Jerzy Krawczyk, Zbigniew Nikodemski
Wykonanie: KGBand
Scenariusz: Krzysztof Jerzy Krawczyk, Sławomir Macias
Reżyseria: Remigiusz Caban
Dramaturgia: Remigiusz Caban, Adam Słowik
Scenografia: Grzegorz Zieliński
Współpraca realizacyjna: Witold Ancerowicz
Producent wykonawczy: Andrzej Słowik, Adam Słowik

Staropolskie przysłowie głosi, że od przybytku głowa nie boli, a my się bardzo często zarzekamy, że już nigdy nie chcemy więcej nowych eksponatów do Parowozowni Skierniewice. Co jednak zrobić, jak ktoś nam oferuje pojazd całkowicie za darmo i jeszcze na dodatek przygotowany do ekspozycji? Czy można odmówić takiej propozycji? Oczywiście, że nie i tak też stało się z SR71-04 podarowanym nam przez PKP Energetyka. Można oczywiście zastanawiać się co robi u nas tak młoda konstrukcja. Biorąc jednak pod uwagę, że większość egzemplarzy z tej krótkiej serii zezłomowano i szynowe pojazdy pomocnicze rzadko trafiają do zbiorów muzealnych, odpowiedź nasuwa się sama.

Cała historia zaczęła się wiosną 2018 r. W lipcu udaliśmy się do dawnej Parowozowni Strzemieszyce (obecnie dzielnica Dąbrowy Górniczej) dokonać wyboru jednego spośród dwóch znajdujących się w tamtejszej Sekcji Specjalnej ds. Utrzymania Pojazdów Szynowych SR-ów. Zdecydowaliśmy się na starszy i będący zarazem bardziej kompletnym pojazd oznaczony numerem 04, zbudowany przez ZNTK w Lubaniu Śląskim w 1975 r. Jest to najstarszy zachowany wagon tej serii. Po oględzinach mogła ruszyć cała machina administracyjna związana z procedurą przekazania go nam na własność. Rozpoczęliśmy też poszukiwania środków na transport.

W tak zwanym międzyczasie wagon trafił na malarnię, gdzie uzyskał nową malaturę. Jego wnętrze zaś zostało uporządkowane i uzupełnione. Równolegle rozpoczęło się załatwianie transportu wagonu. Ze względów technicznych wchodził tylko przewóz drogowym zestawem niskopodwoziowym. W połowie września SR71-04 był gotów do drogi do Skierniewic.W związku z tym nasz wybór padł tradycyjnie na zamojską firmę „Panas Transport”, z którą zawsze wybornie nam się współpracowało przy kilku już podobnych akcjach i która słynie z życzliwości także dla kolejowych zabytków.

Bez zbędnych korowodów, za akceptowalną dla nas cenę i a przede wszystkim błyskawicznie i bezpiecznie zamojska firma przetransportowała pojazd z Dąbrowy Górniczej do Skierniewic. 24 września SR71 został załadowany pod naszą kontrolą w Strzemieszycach, a już rano 25 września znalazł się na skierniewickich torach rozładowany przez kolejną grupę naszych wolontariuszy. Dzięki profesjonalizmowi pracowników „Panas Transport” nasz nowy eksponat dotarł do naszej „szopy” w doskonałej kondycji i mógł spokojnie oczekiwać wewnątrz hali wachlarzowej swej premiery przed Gośćmi Parowozowni.

Na Dzień Otwarty 6 października 2018 r. zaplanowaliśmy uroczyste przekazanie pojazdu do kolekcji Stowarzyszenia. W obecności m.in. wiceprzewodniczącego Rady Miasta Skierniewice Pana Dariusza Chęcielewskiego pełnomocnik Zarządu PKP Energetyka Pan Marcin Zalewski przekazał oficjalnie pojazd w ręce naszej wiceprezes Judyty Kurowskiej-Ciechańskiej. Po przecięciu wstęgi pojazd stanął otworem dla licznie zgromadzonych gości.

Pojazd odnowiła i przekazała do kolekcji PSMK

TRANSPORT POJAZDU WSPARLI

oraz liczni darczyńcy indywidualni

Wszystkim, którzy przyczynili się do przekazania pojazdu oraz sfinansowania jego transportu jeszcze raz dziękujemy. Szczegółowe rozliczenie zbiórki opublikujemy w późniejszym terminie.