Organizowany od szeregu lat przez Marka Moczulskiego powązkowski spacer zaduszkowy, szlakiem mogił kolejarzy, w tym roku miał podwójny wymiar. W tegoroczny Dzień Zaduszny obeszliśmy Stare Powązki dwukrotnie. O godzinie 10.00 spod bramy św. Honoraty wyruszyliśmy odwiedzić pomniki budowniczych i pracowników linii Warszawa – Sankt-Petersburg, a w trzy godziny później podążyliśmy na groby tych kolejarzy “Wiedenki”, którzy swoje zawodowe życie związali z węzłem w Skierniewicach.

Podczas pierwszego zaduszkowego spaceru przeszliśmy obok miejsc wiecznego spoczynku:

• inż. Karola Fritsche (1830-1863) budowniczego kolei, powstańca poległego w bitwie pod Czyżewem;
• Jana Gwalberta Lipskiego (1825-1863) urzędnika kolei;
• inż. Juliusza Wężyk-Rudzkiego (1836-1862) wykonawcy mostu na Niemnie;
• Leopolda Śmiecińskiego (1796-1858) przedsiębiorcy budowy kolei;
• dr Bolesława Gepnera (1835-1913) lekarza warszawskiego oddziału kolei;
• inż. Feliksa Kasperowicza (1847-1900) naczelnika IV (warszawskiego) oddziału kolei;
• Jana Rasinowskiego (1840-1908) urzędnika;
• prof. Henryka Kułakowskiego (1808-1890) naczelnego lekarza Głównego Towarzystwa Rosyjskich Dróg Żelaznych;
• inż. arch. Piotra Salmonowicza (1834-1899) projektanta dworców, m.in. w Białymstoku, Dźwińsku i Łudze;
• inż. Feliksa Jasińskiego (1856-1899) naczelnika oddziału w Wilnie;
• prof. Bolesława Podczaszyńskiego (1822-1876) projektanta nieistniejących obecnie dworców w Tłuszczu i Łochowie;
• gen. majora Stanisława Kierbedzia (1810-1899) projektanta mostów, współtwórcy rosyjskiego kolejnictwa;
• Ludwika Swarackiego (1853-1878) urzędnika;
• inż. Henryka Hussa (1838-1916) technika na budowie odcinka Warszawa – Białystok, późniejszego twórcy kolejki wilanowskiej.

Drugi, “skierniewicki” spacer zaczęliśmy od

• pomnika inż. Józefa Bobińskiego (1815-1857) inżyniera-adiunkta na budowie I oddziału DŻW-W (Warszawa-Skierniewice), późniejszego naczelnika I Oddziału Drogowego (Warszawa-Skierniewice);
• inż. Szymona Bagniewskiego (1812-1879) kierownika budowy odcinka Skierniewice-Łowicz, naczelnika oddziału Skierniewice-Piotrków;
• Leonarda Szczeblewskiego (1859-1933) pracownika depot Skierniewice;
• Wacława Habdank-Stpiczyńskiego (1879-1953) maszynisty depot Skierniewice i parowozowni Warszawa Główna;
• dr Stanisława Rybickiego (1843-1920) lekarza honorowego DŻW-W, lekarza oddziałowego w Skierniewicach;
• Teofila Leśniewskiego (1852 lub 1854-1920) dyżurnego ruchu i pomocnika zawiadowcy stacji Skierniewice;
• Adama Muszalskiego (1854-1909) kapitana saperów, warsztatowca i naczelnika depot Skierniewice;
• Władysława Kozłowskiego (1845-1906) dyrektora administracyjnego DŻW-W, właściciela Dębowej Góry pod Skierniewicami.

Przechodząc szlakiem „skierniewickim” odwiedziliśmy „po drodze” groby pierwszego etatowego maszynisty „Wiedenki” – Leona Miaskowskiego (1822-1892), jeżdżącego m.in. na parowozie nr 9 „Skierniewice”; budowniczego “Wiedenki” inż. Stanisława Wysockiego (1805-1868) oraz Władysława Stanisława Reymonta (1867-1925).