W trakcie sierpniowych obozów wolontariackich prace konserwatorskie na wystawie urządzeń sterowania ruchem kolejowym cieszyły się wyjątkową popularnością. Chętni do pomocy mogli sprawdzić swoje umiejętności mechaniczne i malarskie oraz zgłębić tajniki działania nastawnic i sygnałów w trakcie renowacji trzech eksponatów.
Najważniejszym projektem zaplanowanym na najbliższe kilka miesięcy jest kapitalny remont kluczowej skrzyni stojącej z aparatem blokowym z 1927 roku pochodzącej ze stacji Łęczyca. Egzemplarz ten, zanim trafił do skierniewickiej szopy, spędził kilka tygodni pod gołym niebem, co wyraźnie odbiło się na jego wyglądzie i stanie technicznym. Renowację rozpoczęliśmy jeszcze w lipcu dokumentując „zawartość” urządzenia i demontując aparat blokowy. W ramach sierpniowego obozu skupiliśmy się na pozostałej części nastawnicy. Na początek została zdjęta i rozłożona na podstawowe części skrzynia zależności mieszcząca suwaki i drążki przebiegowe. Następnie przystąpiliśmy do przygotowania podstawy do malowania. Ze względu na skomplikowany kształt odlewanych nóg nastawnicy uciekliśmy się do sprawdzonej już metody usuwania farby w kąpieli z ługu sodowego. Stara farba rozpuszcza się w większości jeszcze w roztworze, a pozostałości można bez większego wysiłku usunąć mechanicznie. Tak przygotowane elementy podstawy zostały ponownie złożone w jedną całość i pomalowane na typowy zielony kolor.
Drugim eksponatem, który mamy nadzieję rychło przywrócić do życia, jest dwukomorowy sygnalizator świetlny. Ten konkretny egzemplarz jest dość wczesną powojenną wersją sygnalizatorów Ericssona, prezentujący kilka niespotykanych już elementów jak tarcza tłowa wykonana z jednego kawałka blachy lub specjalna lunetka ułatwiająca ustawienie komór świetlnych względem osi toru. Podobnie jak skrzynia kluczowa, projekt był już „napoczęty” – komora została wypiaskowana w trakcie lipcowego obozu, a w zeszłym roku oczyszczony został skrócony słupek pozyskany od innego egzemplarza, który służył jako pomoc naukowa w jednym z techników kolejowych. W trakcie obozu nasze wysiłki skupiły się na odmalowaniu zarówno komór jak i słupa oraz dobraniu lub dorobieniu brakujących elementów. Kolejnym krokiem będzie zainstalowanie podzespołów optycznych oraz odtworzenie układu elektrycznego. Docelowo sygnalizator stanie się tarczą ostrzegawczą dla jednego z dwóch znajdujących się na wystawie czynnych semaforów świetlnych.
Trzeci projekt był efektem przypadku. W trakcie poszukiwania w naszych zapasach części do sygnalizatora świetlnego natknęliśmy się na zewnętrzne dzwonki zapowiadawcze, powszechnie spotykane na kolejowych posterunkach ruchu. Znalezisko zakiełkowało pomysłem na nowy eksponat, który być może ożyje w połączeniu ze znajdującym się już na wystawie telefonem MB. Wybrany egzemplarz okazał się w pełni sprawny, wymagał jednak oczyszczenia i odmalowania.
W przerywnikach między pracami uczestnicy obozu mogli zapoznać się z działaniem urządzeń zgromadzonych na wystawie oraz przedyskutować pomysły zwiększenia atrakcyjności ekspozycji.
Sierpień 2019 r. obfitował w naszej Parowozowni w wydarzenia otwarte dla szerokiej publiczności. Zaczęliśmy w sobotę 3.08 tradycyjnym Dniem Otwartym. Liczba 353 Gości Parowozowni, która tego dnia ją odwiedziła jest jak na sezon urlopowy wręcz rewelacyjnym wynikiem. Prócz zwiedzania wnętrza hali wachlarzowej przeznaczonej do postoju parowozów wraz znajdującą się w niej kolekcją historycznego taboru kolejowego oraz ekspozycji urządzeń sterowania ruchem kolejowym zwiedzający będą mogli zobaczyć wystawę czasową pt. Kolejowe Skierniewice – Parowozownia w fotografii Zbyszka Gradowskiego. Łódzka Kolej Aglomeracyjna przygotowała także na 3 sierpnia ofertę specjalną powrotu gratis z naszej Parowozowni, a ciepłe posiłki i napoje chłodzące serwowała skierniewicka Pizzeria Atmosfera.
Równo dwa tygodnie później – w sobotę 17 sierpnia zaprosiliśmy na dwa wydarzenia. Od 18.00 amatorzy fotografii mogli brać udział w Wieczornym Plenerze Fotograficznym, natomiast na 20.30 zaprosiliśmy na Wieczór w Parowozowni. W jego trakcie odbyła się prezentacja zdjęć oraz dyskusja pt: Autentyczność versus nowoczesność – dwa żywioły w jednym na przykładzie Muzeum Kolei Rosji w Sankt Petersburgu – związana była ona z realizacją Obozu Wolontariackiego wspartego przez Fundację Santander Bank Polska S.A. w ramach programu Tu mieszkam, tu zmieniam. Oba wydarzenia zgromadziły ogółem 37 osób spoza grona wolontariuszy PSMK.
