Zapraszamy w sobotę, 5 lipca do zabytkowej Parowozowni Skierniewice na kolejny Dzień Otwarty. Oprócz hali wachlarzowej i kolekcji taboru kolejowego zwiedzający będą mogli zobaczyć: urządzenia do obsługi parowozów; dawną halę maszyn; kuźnię z oryginalnym wyposażeniem i wystawą zdjęć aut. Marka Zienkowicza; wystawę ”Urządzenia sterowania ruchem kolejowym”. Zwiedzanie odbywa się z przewodnikiem oczekującym na Gości zawsze o pełnej godzinie (11.00, 12.00, 13.00 i 14.00). Zmęczeni turyści będą mogli posilić się na terenie Parowozowni potrawami z grilla serwowanymi przez pizzerię Atmosfera. Serdecznie zapraszamy.

Wstęp wolny.

Patroni medialni

W sobotę 21 czerwca o godz. 20.00 zapraszamy na pierwszy w 2014 r. „Wieczór w Parowozowni”.

W programie „Lizbońkie tramwaje” – pokaz slajdów aut. Andrzeja Paszke prezentujących legendarne tramwaje uwielbiane przez turystów i szanowane przez mieszkańców stolicy Portugalii.

Wstęp wolny.

Serdecznie zapraszamy.

W sobotę, 7 czerwca do zabytkowej Parowozowni Skierniewice zaprosiliśmy już zgodnie z wieloletnią tradycją na kolejny „Dzień Otwarty”- wydanie specjalne z okazji Międzynarodowego Dnia Dziecka. W odróżnieniu od tradycyjnych Dni Otwartych, w tym terminie staramy się nie skazywać maluchów na około godzinny wykład przewodnika i umożliwić im pełniejsze obcowanie z często obcymi dla nich na co dzień kolejowym wehikułami. Stąd też nie było przewidziane obowiązkowe zwiedzanie wnętrza hali wachlarzowej, a po udostępnionym terenie można było poruszać się swobodnie i korzystać z wszystkich atrakcji.

Dzięki pięknej słonecznej pogodzie odwiedziło nas 546 osób. Na naszych Gości oczekiwały stoiska partnerów tego Dnia Otwartego. PKP Polskie Linie Kolejowe w ramach kampanii Bezpieczny przejazd – „Zatrzymaj się i żyj” zapoznawały z zasadami bezpiecznego poruszania się przez skrzyżowania dróg szynowych i kołowych i jakie mogą być tu konsekwencje chwili nieuwagi.  Bolimowski Park Krajobrazowy natomiast zachęcał do odwiedzania tego sąsiadującego ze Skierniewicami malowniczego kompleksu leśnego wyposażonego w wiele szlaków przeznaczonych zarówno dla piechurów jak również cyklistów.

Po przywróconym znacznym wysiłkiem wolontariuszy poruszała się nie tylko drezyna ręczna, ale również nasza niespodzianka – bardzo lubiany przez najmłodszych pociąg złożony z wagonu pasażerskiego IV klasy z 1889 r. W nim – kolejarz ubrany w historyczny mundur prawdziwymi szczypcami konduktorskimi sprawdzał i dziurkował bilety kartonikowe systemu Edmondsona.

Na dzieci także czekały współczesne pojazdy utrzymania infrastruktury kolejowej PKP PLK – WMB10-223, WM15-260 i pojazd kolejowego ratownictwa technicznego „Unimog”. Można było także odwiedzić zlokalizowaną w dawnym magazynie wystawę urządzeń sterowania ruchem kolejowym.

Kącik plastyczny dla najmłodszych umożliwiał nie tylko rysowanie parowozów w technice dowolnej, ale także na przyozdobienie twarzy małych artystów.

Zmęczeni turyści mogli posilić się na terenie Parowozowni potrawami serwowanymi przez pizzerię Atmosfera.

Naszym Gościom i Partnerom serdecznie dziękujemy!

Partnerzy

Patroni medialni

Stopniowo dobiega końca remont rozjazdu nr 128. Ma on dla nas duże znaczenie, leży bowiem w torze nr 59, jednej z głównych dróg łączących Parowozownię ze stacją. Prace finansowane są przy wsparciu Miasta Skierniewice w kwocie 8 000 zł.

Rozjazd jest typowym, znormalizowanym rozjazdem z szyn S49, o skosie 1:9. Konstrukcję tego typu rozjazdów opracowały koleje niemieckie (DRG) na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych XX w, po wprowadzeniu znormalizowanej szyny „ciężkiej” typu S49 o masie 49 kg/mb. Po 1945 roku szyny S49 zostały uznane za znormalizowane również na PKP, zastępując przedwojenne konstrukcje z szyn PKP-owskiego typu C. Przyjęcie jako normalnych szyn S49 wynikło zapewne z jednej strony ze „stanu zastanego” po wojnie, z drugiej zapewne stąd, że stopka szyn niemieckich S49 miała tę samą szerokość co w polskim typie S, po 1945 określanym jako S42, co znacznie uprościło utrzymanie torowisk.    Nasz rozjazd nr 128 nie jest aż tak stary, pochodzi już z lat 70-tych.  Konieczność naprawy wynikła ze znacznego zużycia drewna, które kiedyś położono niechlujnie, na bardzo oszczędnie zasypaną i mocno zanieczyszczoną podsypkę. Zanieczyszczona podsypka zatrzymywała wodę, co wpływało negatywnie na stan podrozjazdnic. Zresztą część podrozjazdnic, jak się wydaje zastosowano na parowozowni używanych, staroużytecznych.

Obecny remont przeprowadziliśmy kompleksowo. Poszczególne segmenty rozbierano całkowicie, wybierano całość tłucznia, który od razu przesiewano. Miejsce pod rozjazd pogłębiono i poszerzono, wybierając ziemię, tak aby nowe drewno miało kontakt tylko z tłuczniem. Zapewni to dłuższą żywotność drewna. Po przesianiu tłucznia, okazało się, że jest go zbyt mało, konieczne było zatem sprowadzenie dodatkowych kilku metrów sześciennych tego podstawowego dla toru materiału.

W miniony weekend odbudowano ostatni segment rozjazdu. Po zasypaniu spodniej warstwy tłucznia nasi koledzy ułożyli ostatnie podrozjazdnice po czym przy pomocy naszego dźwigu kolejowego (Maschinenfabrik Wyhlen 1938) ułożono najcięższe – bo z krzyżownicami – elementy toru. Po dopasowaniu elementy złubkowano oraz przykręcono do podkładów.

Prace w rozjeździe ujawniły konieczność wykonania dodatkowego remontu odcinka toru łączącego naprawiany obecnie rozjazd z wyremontowanym już kilka lat temu „anglikiem” (z szyn typu S prod. Huty „Piłsudski” w roku 1935) w torze 57. Na tym łączniku „nie stwierdzono” w ogóle tłucznia, przez co naruszone podkłady nie rokują już żadnej nadziei. Szczęśliwie mamy wystarczającą ilość podkładów staroużytecznych, zmagazynowanych po remoncie obrotnicy i „anglika”, i te posłużą nam do remontu tych zniszczonych kilkunastu metrów.  Pozostanie nam jeszcze wyregulowanie i podbicie rozjazdu oraz zasypanie klatek między nowymi podkładami świeżym tłuczniem. Lekko nie jest, ale widać już koniec…