Ruszyliśmy z pierwszymi w tym roku pracami remontowymi wspartymi środkami publicznymi. Jak informowaliśmy kilka tygodni temu Urząd Miasta Skierniewice przekazał kwotę 8 000 zł na rewitalizację rozjazdu nr 128 zlokalizowanego w torze 59. Obejmuje ona wymianę wszystkich nadszarpniętych zębem czasu podrozjazdnic. Najkorzystniejszą ofertę dostawy tego elementu nawierzchni kolejowej złożyła nam Nasycalnia Podkładów w Czeremsze, która także sprawiła się błyskawicznie i w piątek 28 marca dotarły do nas zamówione podrozjazdnice.
Całość projektu będzie realizowana wyłącznie siłami wolontariuszy i członków PSMK, a prace podzieliliśmy na etapy wynikające z konstrukcji rozjazdu, tj. na odcinki pomiędzy kolejnymi połączeniami łubkowymi – pierwszy etap obejmuje praktycznie jego połowę. W sobotę 29 marca całodzienne prace rozpoczęliśmy od wymagającego znacznego wysiłku fizycznego i krzepy demontażu opornic i iglic. Kolejnym krokiem było usunięcie mocno sfatygowanych wieloletnią eksploatacją podrozjazdnic. Wieczorem natomiast nastąpiła segregacja odzyskanych wkrętów. Dziś już wiemy, że niestety około 60% z nich jest tak skorodowana, że nie nadaje się do powtórnego użytku. W związku z tym, że dysponujemy bardzo ograniczonym budżetem projektu pilnie poszukujemy producenta lub sprzedawcy skłonnego nam podarować lub udzielić korzystnego rabatu na zakup 350 sztuk wkrętów typu P49.
W tym etapie działań jeszcze przed nami wybranie tłucznia i rozpoczęcie układania nowych podrozjazdnic, a następnie montaż szyn. Dopiero po zakończeniu tych prac przystąpimy do demontażu kolejnych części rozjazdu. Prace zamierzamy kontynuować w kolejne soboty kwietnia i maja w zależności od warunków pogodowych. Tradycyjnie zapraszamy do pomocy. Zachęcamy także do wsparcia rewitalizacji rozjazdu 1% podatku – bowiem dzięki przyznanej dotacji każda otrzymana złotówka liczy się tu pięciokrotnie.
W sobotę 26 kwietnia, wspólnie z Grupą Fotograficzna Łódź zorganizowaliśmy w Parowozowni pierwszy w tym roku plener fotograficzny. Ideą tego typu spotkań jest umożliwienie swobodnego wykonywania zdjęć bez konieczności poruszania się w zwartej grupie z przewodnikiem. Stąd też zwykle bardziej ograniczona liczba uczestników mająca przede wszystkim zapewnić bezstresowy komfort poprzez ograniczenie do minimum możliwości niepożądanego wchodzenia fotografującym w kadr.
