szerokość toru: 1435 mm

• Parowóz: TKi3-137
• Wagon bagażowy: Typ wg „Blatt IIa11″
• Wagon klasy III (ex IV): Typ wg „Blatt Ib11″
• Wagon klasy III (ex IV): Typ wg „Blatt Ib11″

dodatkowo:

• Wagon klasy I/II: Typ wg „Blatt Ib1″

W pionierskich czasach dróg żelaznych wiedza o transporcie publicznym wynikała z doświadczeń powstałych przy ruchu dyliżansów. Najpewniej więc z tego względu, podczas budowy pierwszych wagonów osobowych sięgnięto po wypróbowane dyliżansowe wzory. Kursujące na pierwszych w Europie kolejach wagony do złudzenia przypominały konne pojazdy. Odróżniało je jedynie wzmocnione podwozie z hakami i łańcuchami oraz koła z obrzeżami umożliwiającymi toczenie się po szynach. Bardzo szybko, prosta adaptacja wiekowych rozwiązań nie wystarczała. Prędkość wymogła zastosowanie sztywnych, wytrzymałych podwozi, kół i zawieszenia odpornych na wstrząsy. Pojedyńcze konne pudło nie mieściło spragnionych podróży pasażerów. Zaczęto więc na jednej wspólnej ramie podwozia ustawiać po dwa lub kilka pudeł dyliżansowych tworząc w ten sposób wagon. Z czasem pomysł uproszczono budując zamiast oddzielnych, konstrukcyjnie jednolite nadwozie z zachowaniem podziału na poszczególne przedziały z osobnymi drzwiami wejściowymi. Tak powstała jedna z najpopularniejszych odmian wagonu osobowego „boczniak” – wagon, pierwotnie nie przechodni, przedziałowy, w którym każdy przedział ma osobne drzwi wejściowe w ścianie bocznej.

Jednostki o takim układzie wnętrza przez kilkanaście dziesiątek lat były nieodzownym elementem kolejowego pejzażu naszego kontynentu. Zaokrąglony przekrój pudła i ciągnące się przez całą jego długość stopnie dawało się widzieć niemal wszędzie. Wagony tego typu szczególną rolę odegrały one na kolejach zachodniej i środkowej Europy. Dość wspomnieć, że na liniach pruskich, kilkadziesiąt wersji boczniaków dwu-, trzy- i czteroosiowych stanowiło przytłaczającą część parku pojazdów pasażerskich.

Wagony z bocznymi wejściami były także charakterystyczne dla PKP – tak okresu przed- jak i powojennego. Przejęliśmy bodaj wszystkie typy pruskie, wiele z innych niemieckich kolei regionalnych a także pojazdy belgijskie, francuskie i włoskie. Ten wzór osobowego wagonu przetrwał na kolejach w Polsce prawie 140 lat. Ostatnie egzemplarze spotkać można było jeszcze w początku lat osiemdziesiątych.

Polskiemu Stowarzyszeniu Miłośników Kolei udało się zgromadzić kompletny, osadzony w epoce, „boczniakowy”, pruski pociąg osobowy tak charakterystyczny dla pierwszych lat istnienia PKP. Identyczny jaki można było spotkać na krajowych drogach żelaznych przez ponad pół wieku. Skład tworzą : trzyosiowy wagon bagażowy w wersji „boczniakowej” oraz dwa trzyosiowe wagony klasy III (pierwotnie IV). Pociąg można rozszerzyć o komfortowy, czteroosiowy wagon I/II klasy (nie ma go na zdjęciu). Całość dopełnia, stosowany w takich składach, popularny pruski parowóz serii TKi 3. Wszystkie pojazdy pociągu oczekują remontu.

Pojazdy pociągu wyprodukowały w latach 1906 -1917 zakłady:

• Parowóz TKi3-137 : Union Gießerei Kőnigsberg (numer fabryczny : 1751/1909);
• Wagon bagażowy, ostatni numer : 50 51 93-21164-4 Dy: Dessauer Waggonfabrik AG (rok : 1915);
• Wagon pierwotnie klasy IV, ostatni numer : 50 51 23-20026-1 By: Gotha (rok : 1912);
• Wagon pierwotnie klasy IV, ostatni numer : 50 51 23-21528-5 By : Breslau (rok : 1917);

dodatkowo:

• Wagon pierwotnie klasy I/II, ostatni numer : 50 51 17-20151-5 Ax : Waggonfabrik Gőrlitz (rok : 1906).