…co darował, co wziął?
Czy nas wyniósł pod niebo,
czy rzucił na dno?

Trawestacja hitu zespołu „Turbo” stanowi idealne motto do podsumowania przebiegu mijającego roku. Czyniąc więc zadość utrwalonej już tradycji kreślimy kilka słów na ten temat nie zapominając o podziękowaniach dla Wolontariuszy i Darczyńców, bez których nasza działalność z pewnością byłaby skromniejsza.

Tradycyjnie najważniejszym elementem naszej działalności były remonty zabytkowych budynków. Rok 2016 pod tym względem należał do rekordowych. Na zadania związane z rewitalizacją hali wachlarzowej wydatkowaliśmy ogółem 253 087,06 zł. Najbardziej kosztowny był tu remont jej dachu obejmujący wewnętrzną jego połać nad kanałami 14-23, który kosztował łącznie 139 317,41 zł. Na ten cel 90 000 zł  przekazało nam Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego (MKIDN), Łódzki Wojewódzki Konserwator Zabytków  wsparł te prace kwotą 25 000 zł. Pozostałe ponad 24 000 zł pochodziło od Banku Spółdzielczego w Skierniewicach (3500,00 zł) i Państwa odpisów 1% podatku (20 814,41 zł). Do zakończenia remontu poszycia dachu pozostała jedynie jego połać wewnętrzna nad kanałami 12 i 13. Prace te mamy nadzieję zakończyć w 2017 r.

Największym wyzwaniem było dla nas rozpoczęcie odbudowy świetlika hali wachlarzowej. O ile technologię remontu dachu mamy opanowaną do niemal perfekcji, to prac przy świetliku musieliśmy się nauczyć praktycznie od podstaw. Stąd też trwające kilka tygodni uzgodnienia, po których to dopiero firma „Marbudex” mogła wejść na plac budowy. Koszt odbudowy świetlika nad kanałami 1-3 wyniósł 113 769,65 zł. 100 000 zł pochodziło z dotacji MKiDN, reszta kwoty niemal w całości sfinansowana została z darowizny przewoźnika Freightliner PL.

Dotacja Urzędu Miasta Skierniewice (6 500 zł) w tym roku była przeznaczona na prace związane z utrzymaniem infrastruktury torowej Parowozowni. Dzięki niej zakupiliśmy używane podkłady strunobetonowe i opłaciliśmy ich transport oraz rozładunek. Tłuczeń szczęśliwie udało się pozyskać za darmo od sponsora. Ich wymianę musieliśmy już niestety przeprowadzić nadludzkim wysiłkiem naszych członków i wolontariuszy. Ręczne korytowanie torowiska, układanie nowych, cięższych znacznie podkładów oraz balastowanie tłuczniem odbyło się ze względu na znacznie bardziej przyjazne ciężkiemu wysiłkowi temperatury wczesną jesienią.

Realizowaliśmy także dwa projekty mające na celu rozwój wolontariatu w Parowozowni. Dzięki wsparciu Narodowego Instytutu Dziedzictwa  w kwocie 10 000 zł z programu Wolontariat dla dziedzictwa zorganizowaliśmy cztery turnusy obozu wolontariackiego, w trakcie którego wolontariusze porządkowali teren naszej „szopy”,  pracowali nad estetyką ogrodzeń i wejść czy wreszcie pomagali w pracach renowacyjnych przy parowozie Ol49-4. W ramach projektu powstało również wyposażenie ścieżki edukacyjnej umożliwiającej samodzielne zwiedzanie terenu Parowozowni poza budynkami. Zbliżony projekt, aczkolwiek bardziej nakierowany na naukę umiejętności technicznych i manualnych realizowaliśmy w ramach programu Fundacji BZ WBK Bank Aktywnej Młodzieży – wsparcie wynosiło tu 2 200 zł.

Łącznie od grantodawców i darczyńców otrzymaliśmy ponad 250 000 zł, głównie na cele związane z rewitalizacją Parowozowni. W ten sposób środki z 1% (Urzędy Skarbowe nam przelały w 2016 r. ponad 28 000 zł) pomnożyliśmy praktycznie 10-krotnie!

W remontach taboru skupiliśmy się w 2016 r. przede wszystkim na renowacji zewnętrznej parowozu Ol49-4. Kontynuowane były prace malarskie na zewnątrz parowozu, kocioł zaś jego zyskał nową otulinę. Dzięki remontowi świetlika, celem dogodniejszych warunków prac i dostępu do podwozia maszynę przestawiliśmy na kanał nr 3 hali wachlarzowej. Prace te przede wszystkim realizowaliśmy ze środków 1% podatku oraz w ramach wyżej wspomnianych projektów wolontariackich. W ramach naprawy głównej wagonu do przewozu piwa odbywały się głównie prace przy wykonywaniu szkieletu ścian pojazdu.

W mijającym roku trwały bardzo intensywne prace montażowe przy urządzaniu docelowej ekspozycji dotyczącej łączności kolejowej umieszczonej na parterze dawnego budynku administracyjno-warsztatowego. Na jej lokalizację wybraliśmy już kilka lat temu pomieszczenie, w którym dotychczas znajdowała się częściowo zrekonstruowana Kolejowa Automatyczna Telefoniczna Stacja (KATS) oraz położone tuż za ścianą dawne biuro Oddziału Napraw Pojazdów Trakcyjnych. Po przeprowadzonej w poprzedzających latach kompleksowej adaptacji tych pomieszczeń, w 2016 r. wykonano na nowo konstrukcje wsporcze dla stojaków centrali Siemens Einheitsbasa i same stojaki po wykonaniu dokumentacji projektowej zabudowano na konstrukcjach wsporczych, likwidując istniejącą wystawę oraz kończąc magazynowanie stojaków centrali w innych miejscach. Wystawa zlokalizowana w trzech pokojach ma prezentować czynną (co czyni naszą ekspozycję unikatową!) kolejową centralę telefoniczną Siemens Einheitsbasa współpracującą z centralą Strowgera typu FT-200 oraz stanowiska telefonistek, stanowiska biura uszkodzeń, elementy biorące udział w komutacji oraz elementy teletransmisji. Prace nad budową ekspozycji są zaawansowane w ok. 60%.

Rok 2016 był także rekordowy pod względem liczby turystów odwiedzających Parowozownię. Padła nie tylko dotąd magiczna roczna bariera w postaci liczby 6134 osób, ale nie utrzymało się nawet zakładane w najbardziej optymistycznym wariancie 6500 wizytujących, a licznik gości zatrzymał się dopiero na 6684 turystach. Złożyło się na to przede wszystkim umożliwienie grupom zorganizowanym zwiedzania (po umówieniu się telefonicznie) w trakcie dni roboczych oraz wyjątkowo licznie nas odwiedzający uczestnicy imprez adresowanych do miłośników starej motoryzacji, którzy przybywali w ramach rajdów swoimi leciwymi wehikułami.

Wszystkim naszym darczyńcom w imieniu Członków i Wolontariuszy PSMK oraz znajdujących się w naszej pieczy zabytków kolejnictwa jeszcze raz DZIĘKUJEMY!

Mecenasi działań PSMK w 2016 r.