W dniach 14-16 kwietnia byliśmy obecni na III Międzynarodowych Targach Turystyki Dziedzictwa Przemysłowego i Turystyki Podziemnej w Zabrzu. Na naszym stoisku przedstawiliśmy wybór zdjęć naszego taboru oraz pokazaliśmy kilka drobnych eksponatów związanych z kolejami i podróżowaniem. Elementem przyciągającym uwagę były świecące lampy naftowe oraz noszone przez nas czynne, karbidowe latarki konduktorskie, no i – oczywiście kolejarskie mundury z różnych epok. Wszak także „kolejarze” musieli się dobrze prezentować wśród paradnie umundurowanych górników z Polski i Saksonii…

W przeciągu trzech dni, na targach zaprezentowało się szereg wystawców z kraju oraz z Czech, Słowacji, Saksonii i Francji. Jednak najbardziej widoczna i atrakcyjna była oferta turystyczna gospodarzy – prezentująca poszczególne elementy śląskiego Szlaku Zabytków Techniki. Ciekawie pokazało się miasto Zabrze wraz z dwiema zabytkowymi kopalniami – Zabytkową Kopalnią Węgla Kamiennego „Guido” oraz Skansenem Górniczym „Królowa Luiza”. Interesujące były prezentacje filmowe dotyczące zachowanych urządzeń wodociągowych w należącym do Górnośląskiego Przedsiębiorstwa Wodociągowego zakładzie w Karchowicach-Zawadzie. Bogato zaprezentowało się Centralne Muzeum Pożarnictwa z Mysłowic.

PSMK na tego typu, prestiżowych targach branżowych wystawiało się po raz pierwszy. Byliśmy zarazem jedynymi stricte kolejowymi wystawcami, choć trzeba przyznać, że tematyka zabytków kolejnictwa przewijała się w materiałach miasta Miluza (Francja), gdzie znajduje się jedno z największych w Europie muzeów dróg żelaznych, w prospekcie poświęconym Szlakowi Zabytków Techniki (omówiono tu Muzeum Kolei Wiedeńskiej w Częstochowie – tak nieciekawie traktowane ostatnio przez decydentów) oraz w wydawnictwach Muzeum Przyrody i Techniki w Starachowicach (broszury o kolejach wąskotorowych rejonu Starachowic).

Tegoroczna edycja targów, co prawda nieco skromniejsza niż poprzednie (zapewne z uwagi na zmianę terminu organizacji) dała ponownie możliwość zarówno zwiedzającym, jak i wystawcom zapoznać się z osiągnięciami w ochronie historycznego dziedzictwa techniki. Z ofert, prezentacji i materiałów widać było, na przykład wyraźnie, że w odróżnieniu od wielu (nawet powołanych ku temu) instytucji – władze samorządowe górnośląskiego regionu i miast są żywo zainteresowane w kultywowaniu tradycji technicznej – tak istotnej dla nas wszystkich – obecnego pokolenia ery industrialnej. Szkoda, że z doświadczeń i osiągnięć Górnoślązaków nie czerpią inspiracji włodarze innych regionów naszego kraju. A przecież historia to nie tylko miejsca bitew, groby czy pałace możnowładców – ale przede wszystkim warty upamiętnienia codzienny trud milionów, odeszłych w przeszłość, naszych współobywateli. Dlaczego ten trud – nasz – ma być zapomniany, bezimienny?

Przesłanie to szczególnie było widoczne podczas otwartej w czasie trwania targów wystawy fotografii, obrazującej postaci ludzi pracujących w rozmaitych zakładach przemysłowych ośmiu krajów europejskich. Ideę przewodnią fotogramów podkreślono miejscem – wystawę zorganizowano… 320 metrów pod ziemią, w zachowanej komorze kompresorów Zabytkowej KWK „Guido”.

Dla naszej ekipy, uczestniczącej w targach, wyjazd oprócz możliwości promowania PSMK był także okazją do wzięcia udziału w seminarium pt. „Dziedzictwo przemysłowe w polityce turystycznej na rzecz zrównoważonego rozwoju”, zorganizowane w ramach VIII Międzynarodowej Konferencji Naukowo-Praktycznej (Zabrze, 13 kwietnia) oraz do szeregu interesujących wycieczek studyjnych. Aby dowiedzieć się jak działa branża „zabytkowo-techniczna” odwiedziliśmy Skansen Górniczy „Królowa Luiza”, zabytkową KWK „Guido” oraz przyjaciół z Towarzystwa Organizacji Skansenów i Ochrony Zabytków Kolejnictwa w Pyskowicach.

Zakończenie przeglądu dachu hali maszyn umożliwiło przeprowadzenie prac konserwacyjnych przy ustawionej w rogu głównej hali postojowej tokarce kołówce. Dotychczas z uwagi na obserwowane przecieki, instalacja elektryczna zasilająca kołówkę była odłączona a sama maszyna zabezpieczona przed działaniem wody. Obecnie można było dokonać przeglądu instalacji elektrycznej a także po raz pierwszy od niemal dwudziestu lat maszynę próbnie uruchomić po wstępnym przeglądzie i smarowaniu. Ustawiona w Skierniewicach tokarka-kołówka była w czasach użytkowania trakcji parowej największą tego typu obrabiarką w Warszawskiej DOKP. Pochodząca z 1931 roku maszyna, o masie – bagatelka! – 56 ton ma wymiary umożliwiające toczenie zestawów parowozowych o największej, stosowanej na PKP średnicy – 2100 mm.