Dzięki uprzejmości PKP Polskie Linie Kolejowe udało nam się ostatnio pozyskać urządzenia samoczynnej blokady liniowej (sbl) typu E. Była to pierwsza blokada samoczynna powszechnie zastosowana na sieci PKP (wyjątek stanowi tu sbl dwustawna, zastosowana wcześniej przez Elektryczne Koleje Dojazdowe) opracowana przez szwedzką firmę L.M. Ericsson i produkowana w kraju przez katowicki ZWUS.
Stosowane wcześniej półsamoczynne blokady liniowe nie pozwalały na osiągnięcie dużej przepustowości szlaków. Dopiero zastosowanie blokady samoczynnej i podział szlaku na odstępy o długości zwykle ok. kilometra (zależnej od drogi hamowania pociągów na danej linii) umożliwiło jazdę pociągów po szlaku w niewielkich odstępach i osiągnięcie znacznej przepustowości. Z tego względu blokady samoczynne zastosowano w pierwszej kolejności na liniach obciążonych największym ruchem.
Blokada typu E jest:

• jednokierunkowa, a więc pozwala na osiągnięcie pełnej przepustowości tylko przy jeździe pociągów w kierunku zasadniczym, tzn. po torze prawym,
• trzystawna , tzn. na semaforach odstępowych, oprócz świateł czerwonego i zielonego może się wyświetlać również światło pomarańczowe, w zależności od liczby wolnych odstępów za semaforem.

Ciekawostką jest sposób przesyłania sygnałów wzdłuż odstępów dla uzależnienia wskazań sąsiednich semaforów w celu uzyskania trzystawności. Sygnały te przesyłane były poprzez tor, w postaci odpowiedniej fazy zasilającej obwód torowy, a następnie rozróżnianej przez przekaźnik torowy trójpołożeniowy typu JRY, charakterystyczny dla tej blokady.
Obecnie blokada typu E, zastępowana przez dwukierunkowe sbl czterostawne i należy już do rzadkości.