W cieniu akcji tępienia tryfidów zasiedlających zasieki Parowozowni, toczyły się mozolne prace restauracyjne na wystawie urządzeń sterowania ruchem kolejowym. W dalszym ciągu głównym obiektem naszej działalności jest niespotykana już w normalnej eksploatacji mała nastawnica posterunku odstępowego.

Po rozprawieniu się z wnętrznościami skrzyni zawórkowej, mogliśmy zabrać się za dźwignie sygnałowe. Nadspodziewanie dużo czasu zajęło nam doprowadzenie tych elementów do stanu używalności. Rozpoczęliśmy od rozebrania dźwigni na części pierwsze, co dla niektórych wolontariuszy – przyszłych automatyków kolejowych – było cennym i ciekawym doświadczeniem. Kolejnym krokiem było dokładne oczyszczenie poszczególnych części z warstw rdzy i starej farby. Czynności tej nie ułatwiały skomplikowane kształty odlewów, które zmusiły nas do przeeksperymentowania kilku różnych technik oczyszczania, w tym piaskowania metodą chałupniczą. Przy okazji zaczęło też rozszerzać się zaplecze warsztatowe wystawy, m.in. dzięki nowej szlifierce stołowej udało nam się ograniczyć liczbę wędrówek do głównego warsztatu. Ostatecznie, po odmalowaniu dźwignie wróciły na swoje miejsce na nastawnicy.

Kolejnym podzespołem wymagającym naszej uwagi był aparat blokowy. Postanowiliśmy zaryzykować i rozebrać urządzenie niemal na części pierwsze, co pozwoliło na dokładniejsze oczyszczenie. Trud się opłacił i obecnie aparat, już po pomalowaniu przepisową zieloną farbą, oczekuje na montaż bloków, zastawek i induktora. Przed nami pozostanie „tylko” rekonstrukcja połączeń elektrycznych. Zważywszy, że zastana instalacja miała niewiele wspólnego z rzeczywistością, może okazać się to niemałym wyzwaniem, ale też niebywałą okazją dla wolontariuszy z technikum kolejowego do sprawdzenia swoich umiejętności.

Jako przerywnik w pracach nad posterunkiem odstępowym, zajęliśmy się drugim pięciokomorowym semaforem jaki znajduje się na wystawie. Sygnalizator,na którym automatycznie przełączały się różne obrazy sygnałów stosowanych na PKP, był pierwotnie pomocą naukową dla uczniów warszawskiego technikum kolejowego. Niestety gdzieś po drodze oryginalny układ sterujący wyzionął ducha i przez dłuższy czas semafor służył na wystawie wyłącznie do prezentowania zastosowania wskaźnika W31, czyli tzw. kasownika. Wreszcie znaleźliśmy odrobinę czasu na zajęcie się tym eksponatem. Rozpoczęliśmy od przeglądu elektryki i odmalowania komór. Następnie przygotowaliśmy zupełnie nowy układ sterujący – stary, oparty o wybierak telefoniczny został zastąpiony znacznie mniejszym zestawem przekaźników sterowanych mikrokontrolerem Arduino. W międzyczasie zleciliśmy też wycięcie brakujących tarcz tłowych.

Poniżej zamieszczamy filmik z pierwszego uruchomienia odnawianego sygnalizatora.

Tegoroczne prace na wystawie urządzeń sterowania ruchem kolejowym są prowadzone dzięki wsparciu z programu grantowego