Lipcowy sukces Teatru w Parowozowni zachęcił nas do organizacji kolejnego wieczoru, który odbył się w ostatnią sobotę sierpnia (27.08.2011) o godzinie 20.00. Zespół „Banana Perwers” przygotował tym razem sceny z „Pieczary Salamanki” pióra Miguela de Cervantes y Saavedra.

Powstała na rok przed śmiercią Cervantesa „Pieczara Salamanki” to utrzymana w konwencji renesansowej komedii dell’arte lekka, frywolna opowieść o niewiernej żonie i jej dużo starszym mężu, z którego piękna Pani Domu chce zrobić rogacza. Wraz z zaufaną służącą pod jego nieobecność planują urządzić schadzkę z zalotnikami: Zakrystianem i… Cyruliczką. Nieoczekiwanie przygotowania do miłosnej uczty przerywa wizyta tajemniczego i przystojnego studenta…

Po zakończeniu tej krótkiej sztuki, program wieczoru wypełniły monologi Sławomira Mrożka i teksty z repertuaru Ireny Kwiatkowskiej i kabaretu Dudek w interpretacji członków Zespołu. Na finał Dominika Dawidowicz brawurowo zaśpiewała wybór piosenek znanych z wykonań Kaliny Jędrusik, Ireny Kwiatkowskiej i Haliny Kunickiej a Mateusz Kamiński zaprezentował szereg wykonań ballad z akompaniamentem gitary.

Powodzenie wieczoru przeszło nasze najśmielsze oczekiwania. Odwiedziło nas w sobotę 168 widzów! Aby sprostać wyzwaniu zapewnienia wszystkim miejsca, zmuszeni zostaliśmy opóźnić o kilka minut przedstawienie i ogołocić z krzeseł wszystkie pomieszczenia parowozowni. Nie spodziewaliśmy się, bowiem aż takiego zainteresowania. Konieczne okazały się nawet ciężkie, zabytkowe ławki poczekalniowe, pełniące role eksponatów. Z dużej frekwencji cieszymy się bardzo i już w tej chwili myślimy o organizacji w końcu września następnego, atrakcyjnego „III wieczoru w parowozowni”.

Na przełomie lipca i sierpnia udało się nam pozyskać kilka odcinków (używanych dotąd, jako słupki ogrodzeniowe) jednego z dwu pierwszych typów szyn Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej! Szyny, o profilu szerokostopowym i niskiej szyjce pochodzą z czasów budowy „Wiedenki”. Były one stosowane w latach 1845-1848 wraz z szynami dwugłówkowymi typu Stephensona podczas budowy tej pierwszej kolejowej magistrali. Obecnie uzyskane odcinki szyn wzbogaciły naszą kolekcję najstarszych materiałów drogowych DŻW-W. W zbiorach PSMK znajdują się obecnie m.in. szyny z roku 1848, kompletny, niewielkiej rozpiętości most (na razie złożony w częściach) z roku 1856 (z serii wykonanej z szyn w celu zastąpienia pierwotnych mostów drewnianych wytrzymalszymi, stalowymi) oraz szyny nowoczesne typu Vignolesa, produkcji angielskiej (huta w Sheffield) z roku 1880.

Bardzo zaawansowane jest wykonywanie zadania „Zwiększenie atrakcyjności turystycznej Parowozowni Skierniewice – żywego muzeum starej kolei”. Zadanie to, współfinansowane przez Urząd Marszałkowski woj. Łódzkiego ma celu m.in. wprowadzenie systemu oznakowania zewnętrznego i wewnętrznego naszego obiektu, a prócz tego przygotowanie dwu wystaw tematycznych. Wystawy obrazować mają dokonania ostatniego ćwierćwiecza w zakresie ochrony zabytków kolejnictwa oraz przybliżyć tematykę związaną z urządzeniami i systemami zabezpieczenia i sterowania ruchem kolejowym.

W ramach realizacji projektu, w porozumieniu z odpowiedzialną za drogi i ulice komórką skierniewickiego urzędu miejskiego wybrano pięć miejsc, w których należało ustawić drogowskazy dla turystów zmotoryzowanych. Drogowskazy pojawiły się już na ulicach stanowiących przedłużenie tras wjazdowych do miasta od strony Łodzi, Łowicza i Warszawy.

Wykonano także planszowe plany sytuacyjne obiektu oraz napisy oznakowania wewnętrznego na terenie Parowozowni. Plany zawisną w miejscach przeznaczonych dla zwiedzających.

Opracowano scenariusze obu wystaw oraz zaawansowano prace przygotowawcze.