W ostatnich dniach grudnia do Parowozowni dotarł świąteczny podarunek od firmy Pferd-VSM sp. z o.o. – polskiego dystrybutora niemieckich specjalistycznych materiałów ściernych i do obróbki powierzchni (marek Pferd i VSM). Posłużą one do planowanych na 2014 r. prac gospodarczych i kontynuacji renowacji parowozu Ol49-4, wagonu-piwiarki i innych naszych eksponatów. Naszemu Darczyńcy, w imieniu członków i wolontariuszy PSMK oraz  bezpośrednich beneficjentów prezentu – spracowanych wehikułów, serdecznie dziękujemy.

1 listopada minęła kolejna rocznica likwidacji Lokomotywowni Skierniewice jako samodzielnej jednostki organizacyjnej PKP. Najbliższa tej dacie sobota nie była jednak okazją do wspominków, lecz wspólnej pracy. Nadal usuwaliśmy całkiem „przyziemne” skutki jesieni. Jak widać na zdjęciach, walka z przeciwnościami przyrody zakończyła się częściowym sukcesem. Sprzątnięto ponownie resztę liści z ulicy przed Parowozownią, zamieciono po raz kolejny teren, skoszono trawniki i przycięto zwisające gałęzie drzew.

Trwały także prace w hali wachlarzowej. Remontowany wagon-piwiarka otrzymał pierwszą, spodnią warstwę drewnianej podłogi, na której zostanie położona izolacja termiczna. Druga brygada natomiast kontynuowała prace przy kratowaniu budynku.

Na ten moment czekaliśmy od wielu, wielu tygodni pracowicie przygotowując kolejne elementy układanki, jakim jest niewątpliwie remont kapitalny każdego wagonu. W długi sierpniowy weekend po zakończeniu wielodniowych prac lakierniczych i mozolnego klejenia izolacji papowej, trafiły na swoje docelowe miejsce na ostoi piwiarki, uprzednio docięte deski ślepej podłogi. To umożliwiło także dopasowanie desek mających tworzyć zasadniczą podłogę wagonu. Ta niestety w ciągu najbliższych weekendów zostanie zdemontowana i zmagazynowana, tak by móc dalej prowadzić prace przy jej podwalinie oraz układaniu dolnej izolacji termicznej.

Niezmiernie miło nam zakomunikować, że 3 sierpnia do Parowozowni Skierniewice dotarł bardzo przydatny i potrzebny prezent – specjalistyczne narzędzia, które podarował naszemu stowarzyszeniu internetowy sklep narzędziowy www.profitechnik.pl. Otrzymaliśmy dwie ciężkie metalowe skrzynki zawierające po komplecie podstawowych narzędzi oraz dodatkowo dwa zestawy kluczy. Na zdjęciu Przewodniczący ZG PSMK przekazuje narzędzia naszemu wolontariuszowi Maćkowi, który od kilku miesięcy zajmuje się m.in. remontem parowozu Ol49-4, wagonu-piwiarki oraz obrotnicy.

Dziękujemy!

Wraz ze wzrostem temperatury powietrza mogliśmy przystąpić do kontynuacji remontu naszego wagonu izotermy do przewozu piwa – obecnie po lakierowaniu podwozia wagonu przygotowujemy się do wykonania podłogi. Trwa wykonywanie izolacji papowej, do szczęśliwego finału zmierza także malowanie desek na tzw. ślepą podłogę. Jednocześnie pokostowane jest drewno konieczne w kontynuacji remontu.

Równolegle prowadzimy prace koncepcyjne dotyczące dalszych etapów prac. Nie byłoby to możliwe, gdyby nie wykorzystanie jesienno-zimowej przerwy w pracach. Niskie temperatury za oknem nie oznaczały bynajmniej, że zimą próżnowaliśmy. Dzięki współpracy z archiwami Narodowego Muzeum Techniki w Pradze, pilźnieńskiego browaru oraz z czeskimi miłośnikami kolei udało się zgromadzić bogaty materiał ikonograficzny i dokumentację techniczną pomocną przy prowadzonych obecnie pracach. Wymiana informacji zaowocowała także odtworzeniem historii wagonu przed 1945 r.

Wagon znajdujący się w zbiorach PSMK zbudowano w 1912 r. w fabryce Ringhofferovy Závody w Pradze-Smichovie dla browaru Plzeňský společenský pivovar Prior w Pilźnie. Otrzymał on numer fabryczny 81876 i oznaczenie kolei austrowęgierskich kkStB Gb 323 499. Był przedstawicielem typowych wagonów do przewozu piwa produkowanych w latach 1902–1914 na terenie obecnych Czech. W 1913 r. numer kolejowy wagonu zmieniono na 221 429. Po powstaniu ČSD otrzymał on pierwotnie oznaczenie Gp 510 554. W momencie przejęcia (1925 r.) dotychczasowego właściciela przez Měšťanský pivovar Plzeň (obecnie Plzeňský Prazdroj) oznaczenie serii uległo na Lp. W barwach tego ostatniego browaru (obok pięciu podobnych wagonów o numerach 510 549 – 510 553) jeździł do okresu II wojny światowej i na teren Czechosłowacji już nie powrócił – był jednym z 6 wagonów, które do browaru już nie powróciły (ostatnie dotarły w 1952 r.). W wyniku drugiej wojny światowej wagon znalazł się na terytorium Polski i oznaczony jako 760 560 S a następnie 716 560 Sp był przez PKP dzierżawiony różnym browarom. Po zakończeniu eksploatacji służył jako wagon techniczno-gospodarczy, a następnie trafił do zbiorów PSMK.

Wczesnym rankiem, w sobotę 27 sierpnia powrócił po piaskowaniu i zabezpieczeniu antykorozyjnym elementów stalowego szkieletu wagon piwiarka 716 560 Sp.

Wagon czasowo pozostał na torze 59 naszej parowozowni. Zostanie on przetoczony na stanowisko w hali dopiero po oczyszczeniu i umyciu łożysk osiowych. Nie chcemy, bowiem aby gładzie szyjek osi zostały porysowane przez ścierniwo – na pewno, mimo uszczelnień przedostały się do wnętrza korpusów łożysk.

Prace przy wagonie trwały także w wtedy, gdy pojazd przebywał poza parowozownią. Czas ten poświęciliśmy na uzupełnienie i wykonanie niezbędnej dokumentacji technicznej, związanej z rozmieszczeniem i sposobem mocowania podłogi i drewnianych elementów poszycia zewnętrznego i wewnętrznego. Odbudowę pojazdu wspomaga dotacją Urząd Miasta Skierniewice.

Sukcesywnie posuwają się naprzód prace przy odbudowie wagonu piwiarki. Pojazd ostatecznie przygotowano do mechanicznego oczyszczenia. Podczas przygotowań wykonano szereg odkrywek dla odnalezienia dawnych numerów inwentarzowych wagonu. Poszukiwania zakończyły się sukcesem.

Znalezione numery: 221-429, przekreślony 323 499 oraz 510 554 pozwalają sądzić, że nasz eksponat, początkowo służył na kolejach austriackich (KKStEb), gdzie otrzymał kolejno dwa z odkrytych numerów, poczym przeszedł na koleje czeskie. Na PKP trafić musiał już po II wojnie światowej. Natrafiono także na kolejne, wybite numeratorami daty napraw okresowych. Przy okazji stwierdziliśmy po śladach na oryginalnych (kilka, wydaje się, było wymienionych) słupkach, że pudło malowano w kolorach białym, później jasno(?) zielonym, wreszcie znów białym.

Wagon w przedostatnim dniu czerwca został wyekspediowany do specjalistycznego zakładu, dysponującego nowoczesną komorą do piaskowania konstrukcji stalowych.

Podczas „majówki” ruszyły pełną parą prace na froncie odbudowy wagonu piwiarki. Podczas dwu kolejnych dni rozebrano – jak się okazało, wykonane dość starannie – wewnętrzne drewniane poszycie ścian wagonu. Wyjęto piankowe, bardzo skruszałe, ocieplenie. Stwierdzona obecność „plastikowej” pianki potwierdziła nam datę wykonania rekonstrukcji pojazdu, określoną z napisów na lata sześćdziesiąte. Po usunięciu wewnętrznych elementów ścian, w celu umożliwienia bardziej komfortowego rozbierania podsufitki, rozmontowano zewnętrzne oszalowanie obu ścian czołowych oraz jedną z połaci oszalowania ścian bocznych.

Stwierdziliśmy tutaj, że zewnętrzne powierzchnie wykonano podczas naprawy z desek już używanych wcześniej na innym wagonie. W deskach widać wyraźnie ślady po słupkach konstrukcyjnych oraz całkiem udanie zaflekowane otwory po starych śrubach klamrowych. Zdjęte z piwiarki drewno – z uwagi na wiek i służbę przynajmniej na dwu różnych pojazdach – po kwalifikacji zostanie wykorzystane już do innych – „nie taborowych” – celów.

Ukończona w 2009 roku naprawa pochodzącego z 1889 roku wagonu klasy IV, na pewien czas zmusiła nas do ponownego zebrania sił (i środków). Trudno się temu dziwić, bowiem rękami społeczników przeprowadziliśmy skomplikowaną naprawę wagonu pasażerskiego. W roku 2010 działania przy taborze były dość ograniczone, zamykając się drobniejszymi pracami przygotowawczymi, postępującym remontem WM5-872 oraz czasochłonną – a więc mało spektakularną sukcesywną renowacją parowozu Ol49-4. W tym roku, z uwagi na zagwarantowane nam wsparcie finansowe władz Skierniewic przystępujemy do kolejnej odbudowy – tym razem wagonu towarowego do przewozu piwa.

Naszą piwiarkę 716 560 Sp (ostatni numer inwentarzowy PKP) wyprodukowano w zakładach Ringhoffer w Smichovie w roku 1912. Pojazd ten trafił na polskie koleje zapewne po zakończeniu II wojny światowej (mógł na PKP pracować wcześniej ale nie znaleziono jeszcze na wagonie żadnych innych oznaczeń niż powojenne, PKP-owskie) i przez kilka lat pracował dla Żywieckich Zakładów Piwowarsko-Słodowniczych, będąc jednak cały czas własnością kolei. Przed rokiem 1968 został skreślony z inwentarza i przeznaczony na cele techniczno-gospodarcze. PSMK pozyskało go do kolekcji przed prawie dwudziestu laty.

Zainteresowanych naszą piwiarką (uwaga! – bez złocistego ładunku) zachęcamy do współpracy przy jej odrestaurowaniu.